Drukuj

LEKSYKON Konferencja Przewodniczących Parlamentów Unii Europejskiej (KPPUE)

Strona KPPUE

  1. Konferencja Przewodniczących Parlamentów Unii Europejskiej stanowi forum dyskusji na temat roli i zadań parlamentów narodowych w strukturze europejskiej, form i instrumentów współpracy międzyparlamentarnej w sprawach unijnych oraz wyzwań, jakie stoją przed Unią Europejską. KPPUE nadzoruje także koordynację działalności międzyparlamentarnej w ramach UE. W skład konferencji wchodzą przewodniczący parlamentów państw członkowskich UE i przewodniczący Parlamentu Europejskiego.
  2. Pierwsze spotkanie przewodniczących parlamentów narodowych i Parlamentu Europejskiego odbyło się w Rzymie w 1963 roku. Kolejne takie posiedzenie zorganizowano 10 lat później w Strasburgu z okazji rozszerzenia Wspólnoty. Od połowy lat 70. spotkania odbywały się regularnie, przy czym do 1981 r. uczestniczyli w nich przewodniczący parlamentów państw członkowskich Rady Europy. Polska, podobnie jak ówczesne państwa kandydujące, została zaproszona do udziału w KPPUE w 2001 roku.
  3. Obecnie – zgodnie z zasadami podstawowymi przyjętymi w Rzymie we wrześniu 2000, zmienionymi w Sztokholmie w maju 2010 – konferencja zbiera się raz do roku, w pierwszej połowie roku kalendarzowego. Jest organizowana przez kraj sprawujący prezydencję w Radzie UE w drugiej połowie poprzedniego roku (Polska objęła prezydencję KPPUE na wiosnę 2011 i była gospodarzem konferencji w kwietniu 2012). Porządki obrad i debaty KPPUE są przygotowywane na spotkaniach sekretarzy generalnych.
  4. Zgodnie z zasadami podstawowymi, konferencja obraduje na zasadzie konsensu, przy poszanowaniu autonomii i konstytucyjnego usytuowania biorących w niej udział przewodniczących. Spotkania kończą się przyjęciem konkluzji prezydencji, które powinny odzwierciedlać wspólne stanowisko KPPUE, ale nie są wiążące dla poszczególnych parlamentów.
    Konferencja może tworzyć grupy robocze w celu rozpatrywania kwestii dotyczących roli parlamentów narodowych oraz organizacji ich współpracy.
    Obrady są tłumaczone symultanicznie na języki urzędowe UE. Dokumenty pisemne rozsyła się w języku francuskim i angielskim.
  5. Konkluzje prezydencji są wysyłane do członków konferencji. Prezydencja przekazuje je również przewodniczącemu Komisji Europejskiej, przewodniczącemu Rady Europejskiej, urzędującemu przewodniczącemu Rady UE ds. Ogólnych oraz trojce COSAC. Konkluzje prezydencji są publikowane w sekcji przewodniczących parlamentów UE na stronie internetowej IPEX, a w języku polskim również na stronie OIDE.
  6. Realizując swoją rolę nadzorującą koordynację działalności międzyparlamentarnej, KPPUE m.in.:
    • przyjęła w 2004 w Hadze „Wytyczne w sprawie współpracy międzyparlamentarnej w Unii Europejskiej”, w których określono cele, ramy, dziedziny i narzędzia tej współpracy, znowelizowane następnie w Lizbonie w 2008 i w Berlinie w 2021;
    • zaleciła w 2000 stworzenie IPEX-u, czyli Międzyparlamentarnej Wymiany Informacji w sprawach UE*; IPEX, uruchomiony oficjalnie w 2006, stanowi platformę elektronicznej wymiany informacji parlamentów narodowych dotyczących ich działań związanych z UE; po wejściu w życie Traktatu z Lizbony parlamenty narodowe zamieszczają tam swoje dokumenty i informacje dotyczące badania pomocniczości oraz opinie w ramach dialogu politycznego, a reforma platformy w 2021 umożliwiła im publikowanie wszelkich dokumentów i informacji parlamentarnych w sprawach UE;
    • wdrożyła międzyparlamentarne mechanizmy współpracy w postaci Konferencji Międzyparlamentarnej ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (KM WPZiB/WPBiO, Warszawa 2012), Konferencji Międzyparlamentarnej ds. Stabilności, Koordynacji i Zarządzania Gospodarczego w UE (KM SKZG, Rzym 2014) oraz Grupy ds. Wspólnej Kontroli Parlamentarnej Europolu (Bratysława 2017).

 

Aktualizacja: 10.07.2023

* Patrz: Leksykon

wdrażając postanowienia Traktatu z Lizbony dotyczące zadań parlamentów narodowych w UE, Konferencja Przewodniczących Parlamentów przyjęła wytyczne do regulaminu Międzyparlamentarnej Konferencji ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (Warszawa 2012) oraz do regulaminu Międzyparlamentarnej Konferencji ds. Stabilności, Koordynacji i Zarządzania Gospodarczego w UE (Rzym 2014)